Wyszły przed dom dzieci
Jagódka i Jerzyk
Słońce do nich świeci
I szepcze coś wietrzyk
Kwiaty ich witają
Kłaniają się pięknie
Ogonem machając
Mały Burek biegnie
A tu wśród zieleni
Ktoś nieznany klęczy
Płaszcz się na nim mieni
Kolorami tęczy
Siwymi włosami
Zasłonięty prawie
Mrucząc coś pod nosem
Przygląda się trawie
Podchodzi Jagódka
Zagląda też Jerzyk
A czego Pan szuka
Pośród dzikich jeżyn?
Odwrócił się do nich
I zza okularów
Spojrzał zamyślony
szukam tutaj czarów
Królestwa jak z baśni
Odważnych rycerzy
Gdzie słońce nie gaśnie
W przygody się wierzy.
Wstał powoli z ziemi
Spojrzał w głąb ogrodu
Zapraszając dzieci
Wyruszył do przodu
Widział pan księżniczkę?
Taka jest malutka?
Wskazuje na dłoni
Ciekawa Jagódka
Drobna, wręcz maleńka
Od samego rana
Uśmiecha się pięknie
W biały strój ubrana
Siostry ma podobne
Wszystkie na tej łące
Bawią się swobodnie
Stokrotki ze słońcem
Ale to są przecież
Tylko zwykłe kwiatki!
Może pan tu znajdzie
Gdzieś pirackie statki?
Prosi teraz chłopiec
Patrząc pytająco
Czy mu dziwny starzec
Nie odpowie kpiąco
Widziałem niezdarę
Co przez las złowrogi
Przechodził wytrwale
Chociaż był ubogi
Gdy drogę pokonał
Odpoczął przez chwilę
I zaryzykował
Stał się … tak motylem!
Pan sobie żartuje
Nie mówi poważnie
Rycerzy brakuje
Nie ma smoków z bajek?
Ależ jest to wszystko
Powiedział powoli
Trącając kwiat nisko
Rosnącej piwonii
Postaci odważne
Chciałbyś tu Jerzyku
I rycerza także
Ujrzeć w zbrojnym szyku?
No to posłuchajcie
O małej księżniczce
Oraz o jej bracie
Wszystkie tajemnice
Mieszkali w pałacu
Pośród drzew mnogości
Cieszyli się z czasu
Pełnego radości
Król chociaż zajęty
Kochał dzieci bardzo
Miał czas na gawędy
Był też mądrym władcą
Urocza Królowa
Zawsze uśmiechnięta
Bardzo się troszczyła
O swe królewięta
Świetnie się bawili
Uczyli się wiele
I na świat patrzyli
Coraz, coraz śmielej.
Dziś są już odważni
No i bardzo zdolni
Więc razem uważnie
Idą wśród trudności
Oni ciągle rosną
Historia trwa dalej
Sami tą baśń tworzą
Choć są jeszcze mali
Gdzie ich zobaczymy?
Może się poznamy
Też się pobawimy
Króla posłuchamy?
Księżniczka Jagoda
Jest tu razem z nami
Mam dla niej koronę
z białymi kwiatkami
Także książę Jerzy
Dobrze jest nam znany –
Rzekł czarodziej szczerze
Trochę roześmiany
Wasze to królestwo
Ja już ruszam dalej
Jak kwiaty pod niebo
Rośnijcie wytrwale
Zostań z nami jeszcze
Opowiedz coś więcej
Posłuchamy przecież
Baśni bardzo chętnie
Szukajcie mnie pilnie
Jeszcze do was wrócę
Ale najpierw innym
Pomogę w nauce
Książęta, księżniczki
Inne już odwiedzę
Chociaż wasze kroki
Ciągle pilnie śledzę.
Śmiejąc się wesoło
Barwny płaszcz rozwinął
Kwiaty rzucił wkoło
I wnet się rozpłynął.